Η πρωταρχική Σχέση που καθορίζει τις Σχέσεις της Ζωής μας!
- Τι έχω πετύχει στη ζωή μου;
- Ποιος ο ρόλος μου στη σχέση με τον σύντροφο μου;
- Πως επικοινωνώ με τους άλλους;
Μάνα η πιο σημαντική σχέση της ζωή μας!
9 στις 10 περιπτώσεις που επισκέπτονται το γραφείο ενός ειδικού ψυχικής υγείας, είναι η σχέση με την μάνα, κρυμμένη πίσω από εθισμούς, αγχώδης διαταραχή, κατάθλιψη, προβλήματα στο γάμο, με τα παιδιά την επικοινωνία, την αποτυχία, τη ντροπή, τις ενοχές και πολλά ακόμα.
Ας δούμε τη σημαντικότητα αυτής της σχέσης, πως αναπτύσσεται και ποιες οι επιπτώσεις της στη ζωή μας.
Μέσα από αυτή τη σχέση με τη μητέρα μας, καθορίζεται η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας!
Τα δυο πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου είναι από τα πιο σημαντικά και τον καθορίζουν για την υπόλοιπη ζωή του.
Το βρέφος προκειμένου να επιβιώσει, προσκολλάται σε αυτόν που του παρέχει τροφή, φροντίδα και ασφάλεια, τον φροντιστή του και αυτός συνήθως είναι η μητέρα του.
Η ζωή του βρέφους αλλά και η επιβίωσή του εξαρτώνται άμεσα από τη συμπεριφορά και τη φροντίδα που θα του παρέχει η μητέρα του.
Η σχέση βρέφους – μητέρας είναι ο πρωταρχικός δεσμός.
Οποιαδήποτε συμπεριφορά της μητέρας, είτε θετική, είτε αρνητική, αλλά και στοιχεία του χαρακτήρα της, επηρεάζουν τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και διαμορφώνουν άμεσα την προσωπικότητα του παιδιού.
Ο τρόπος που ο άνθρωπος αυτός θα αντιλαμβάνεται την αξία του και θα συνάπτει σχέσεις με άλλους ανθρώπους ως ενήλικας, κατά μεγάλο ποσοστό εξαρτάται από το πως έχει βιώσει την φροντίδα και την ασφάλεια τα δυο πρώτα χρόνια και ειδικότερα τους πρώτους μήνες της ζωής του.
Το βρέφος θα αναζητήσει αμέτρητες φορές την μητέρα του μέσω του κλάματος.
Θα την καλέσει όταν πεινάσει, όταν είναι λερωμένο, όταν χρειάζεται φροντίδα, αγκαλιά, χάδια, σιγουριά και ασφάλεια!
Όταν η μαμά θα είναι συναισθηματικά διαθέσιμη και παρούσα και κρατά το μωρό στην αγκαλιά της, του μιλά γλυκά και το χαϊδεύει, τότε το μωρό μέσα από αυτή την εμπειρία θα αποκτήσει αυτό που ονομάζεται: Ασφαλής τύπος προσκόλλησης.
Ένα παιδί με ασφαλή δεσμό θα εξελιχθεί σε έναν ενήλικα που πιστεύει ότι είναι άξιος να αγαπηθεί, ενώ παράλληλα έχει εμπιστοσύνη στις ικανότητες του. Θα μπορεί να σχετίζεται και να επικοινωνήσει με άλλους ανθρώπους , να πάρει και να δώσει αγάπη, να νιώθει σιγουριά και ασφάλεια, δείχνοντας εμπιστοσύνη και αποδεχόμενος τον άλλο όπως είναι, χωρίς να ανησυχεί πως θα εγκαταλειφθεί.
Ένα παιδί με ασφαλή προσκόλληση αναπτύσσει ψυχική ανθεκτικότητα, ενσυναίσθηση, ανεξαρτησία, έχει τον έλεγχο των συναισθημάτων του και των κοινωνικών του δεξιοτήτων του.
Στην αντίθετη περίπτωση έχουμε τον Ανασφαλή δεσμό προσκόλλησης.
Εδώ η μαμά τις περισσότερες φορές δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του μωρού ή δεν καταφέρνει να είναι συναισθηματικά διαθέσιμη.
Ενδεχομένως κάτι την κράτησε μακριά, ίσως η άγνοια, η δική της ανασφάλεια, η κούραση, το στρές, τα προσωπικά προβλήματα, η επιλόχειος κατάθλιψη, το άγχος, η κακή σχέση με τον πατέρα, οικογενειακά προβλήματα, η ακόμα και συμβουλές ότι το παιδί πρέπει να το αφήσει να κλάψει μέχρι να σταματήσει.
Αν το μωρό κλαίει και η μαμά του δεν ανταποκρίνεται, τότε δημιουργείται ο Ανασφαλής δεσμός προσκόλλησης, επειδή το βρέφος δεν μπορεί να προβλέψει αν η μητέρα του είναι διαθέσιμη και ούτε ποιον τρόπο θα ανταποκριθεί.
Άνθρωποι με αυτόν τον τύπο δεσμού, στην ενήλικη ζωή τους νιώθουν ντροπή, ενοχή, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, επιθετική συμπεριφορά, αδυναμία να ελέγξουν τα συναισθήματα τους και τη παρορμητικότητα τους, είναι επικριτικοί και έχουν την αίσθηση ότι οι άλλοι είναι απορριπτικοί και τιμωρητικοί απέναντι τους.
Στις σχέσεις τους αυτά τα άτομα έχουν έντονες συναισθηματικές εναλλαγές, όπως ζήλια και εμμονή με τον σύντροφό τους, φόβο συναισθηματικής εγγύτητας, φόβο εγκατάλειψης και έλλειψη εμπιστοσύνης.
Οτιδήποτε κάνουν που δεν είναι αγάπη (αλκοολισμός , ναρκωτικά, τζόγος, σεξ, βουλιμία κτλ) είναι υποκατάστατο με το οποίο προσπαθούν να αντικαταστήσουν την αγάπη που δεν λάβανε!
Η ενημέρωση και η εκπαίδευση της μητέρας για την επίτευξη της ‘ασφαλούς προσκόλλησης‘ είναι το κλειδί της μιας ολοκληρωμένης και υγιείς προσωπικότητας του κάθε παιδιού.
