Αύξηση της βίας, πτώση της εμπιστοσύνης. Είναι καιρός να αναλάβουμε δράση!
Της Θεοδώρας Κακαϊτσα, Ψυχολόγου και Εγκληματολόγου https://www.facebook.com/profile.php?id=61555761448840
Κάθε μέρα, οι ειδήσεις μας μεταδίδουν την αύξηση της εγκληματικότητας ως ιστορίες ανείπωτης βίας—δολοφονίες, επιθέσεις, κακοποίηση γυναικών και παιδιών, ανδρών και πράξεις σκληρότητας που κλονίζουν το αίσθημα ασφάλειας. Η αύξηση της εγκληματικότητας δεν είναι πλέον μακρινό ζήτημα. είναι μια πραγματικότητα που μας αγγίζει όλους. Διεισδύει στα σπίτια μας, στις κοινότητές μας και στις καρδιές μας, αφήνοντας πίσω του ένα ίχνος φόβου, θυμού και αδυναμίας.
Αλλά μέσα στο χάος, δεν είμαστε ανίσχυροι. Μπορούμε να ανακτήσουμε το αίσθημα ασφάλειας, να προστατέψουμε τους αγαπημένους μας και να εργαστούμε μαζί για να δημιουργήσουμε έναν πιο ασφαλή κόσμο. Ας διερευνήσουμε πώς αυτά τα εγκλήματα επηρεάζουν τα συναισθήματά μας, τι μπορούμε να κάνουμε για να θωρακίσουμε τον εαυτό μας και τις οικογένειές μας και πώς μπορούμε να συμβάλουμε στο σπάσιμο του κύκλου της βίας.
Πώς νιώθουμε μπροστά στο αυξανόμενο έγκλημα;
Η βία, η αύξηση της εγκληματικότητας είναι κάτι περισσότερο από μια φυσική πράξη. είναι μια συναισθηματική επίθεση στην αίσθηση της ασφάλειας και της ευημερίας μας.
- Φόβος:
Όταν ακούμε για μια μητέρα που δέχτηκε επίθεση στο σπίτι της, ένα παιδί που τραυματίστηκε από εκείνους που θα έπρεπε να το προστατεύσουν ή μια τυχαία πράξη επιθετικότητας στους δρόμους, νιώθουμε φόβο να εισχωρεί στην καθημερινότητά μας. Ο κόσμος αισθάνεται απρόβλεπτες, ακόμη και κοσμικές δραστηριότητες – το να περπατάμε στο σπίτι τη νύχτα, να εμπιστευόμαστε έναν γείτονα ή να αφήνουμε τα παιδιά μας να παίζουν έξω – γίνονται γεμάτες ανησυχίες. - Θυμός και απογοήτευση:
Συχνά αναρωτιόμαστε: «Γιατί συμβαίνει αυτό; Πώς μπορούν οι άνθρωποι να είναι τόσο σκληροί;» Ο θυμός αυξάνεται καθώς γινόμαστε μάρτυρες της αδικίας, ειδικά όταν αισθανόμαστε ότι δεν γίνεται τίποτα για να την αποτρέψει. - Ανικανότητα:
Το τεράστιο πρόβλημα μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε μικροί. «Τι μπορεί να κάνει ένα άτομο;» Αυτή η αίσθηση ανικανότητας μπορεί να οδηγήσει σε απάθεια ή απόσυρση, απομονώνοντάς μας περαιτέρω από τις ίδιες τις συνδέσεις που θα μπορούσαν να φέρουν λύσεις. - Θλίψη και ενσυναίσθηση:
Κάθε έγκλημα είναι μια τραγωδία και η καρδιά μας ραγίζει για τα θύματα. Είτε πρόκειται για ένα παιδί που έχασε την αθωότητά του είτε για μια οικογένεια που διαλύθηκε από τη βία, ο πόνος του γίνεται δικός μας.
Αυτά τα συναισθήματα, αν και οδυνηρά, είναι επίσης ένα κάλεσμα για δράση. Μας υπενθυμίζουν ότι νοιαζόμαστε, ότι εκτιμούμε την ασφάλεια, την αγάπη και την κοινότητα και ότι έχουμε τη δύναμη να κάνουμε τη διαφορά.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατέψουμε τον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας;
Η προστασία ξεκινά με συνειδητοποίηση και σκόπιμη δράση. Ακολουθούν τρόποι για να προστατεύσετε τον εαυτό σας, την οικογένειά σας και την κοινότητά σας:
1. Μείνετε ενημερωμένοι και σε εγρήγορση
- Γνωρίστε το περιβάλλον σας: Ενημερωθείτε για τις τάσεις του εγκλήματος στην περιοχή σας και μείνετε ενημερωμένοι για πιθανούς κινδύνους.
- Εμπιστευτείτε το ένστικτό σας: Εάν μια κατάσταση ή ένα άτομο δεν σας δημιουργεί ασφάλεια, λάβετε υπόψιν σας, τι σας λέει το ένστικτό σας και απομακρύνετε τον εαυτό σας αν είναι δυνατόν.
- Διδάξτε την ευαισθητοποίηση στα παιδιά: Εξοπλίστε τα με εργαλεία κατάλληλα για την ηλικία τους για να αναγνωρίζουν μη ασφαλείς καταστάσεις και πώς να αναζητούν βοήθεια.
2. Ενθάρρυνση της Ανοιχτής Επικοινωνίας
- Ενθαρρύνετε τα μέλη της οικογένειας, ιδιαίτερα τα παιδιά, να μοιράζονται τα συναισθήματα και τις εμπειρίες τους χωρίς να φοβούνται την κρίση.
- Δώστε προσοχή στις αλλαγές συμπεριφοράς στα αγαπημένα σας πρόσωπα, που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν συναισθηματική δυσφορία ή κίνδυνο.
3. Δημιουργήστε συναισθηματική ανθεκτικότητα
- Ασκηθείτε στην αυτοφροντίδα: Συμμετάσχετε τακτικά σε δραστηριότητες που μειώνουν το άγχος και αυξάνουν τη συναισθηματική σας δύναμη.
- Διδάξτε την επίλυση συγκρούσεων: Εξοπλίστε τον εαυτό σας και τα παιδιά σας με εργαλεία για να χειριστείτε τις διαφωνίες ειρηνικά και αποτελεσματικά.
- Αναζητήστε επαγγελματική υποστήριξη: Η συμβουλευτική ή η θεραπεία μπορεί να σας βοηθήσει να επεξεργαστείτε τον φόβο, τη θλίψη ή το τραύμα και να δημιουργήσετε στρατηγικές για να νιώσετε περισσότερη δύναμη.
5. Να είστε συνήγορος για τους άλλους
- Μιλήστε ανοιχτά ενάντια στη βία στην κοινότητά σας. Μην κάνετε τα στραβά μάτια στην κακοποίηση ή την παραμέληση, είτε συμβαίνει σε έναν γείτονα είτε σε έναν ξένο.
- Γίνετε εθελοντής ή συμμετέχετε σε οργανισμούς που παρέχουν καταφύγιο και υποστήριξη σε θύματα βίας.
Προστατεύοντας τα παιδιά μας
Τα παιδιά είναι τα πιο ευάλωτα σε περιόδους αυξανόμενης βίας και η προστασία τους απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή:
- Να είστε παρόντες: Τα παιδιά πρέπει να αισθάνονται ότι τα βλέπουν, τα ακούνε και τα αγαπούν για να αναπτύξουν μια αίσθηση ασφάλειας.
- Διδάξτε τους κανόνες ασφαλείας: Από την κατανόηση των προσωπικών ορίων έως τη γνώση του πώς να αναζητήσετε βοήθεια, δώστε τους πρακτικά εργαλεία για να περιηγηθούν στον κόσμο με ασφάλεια.
- Παρακολούθηση έκθεσης μέσων: Περιορίστε την έκθεσή τους σε βίαιο περιεχόμενο, το οποίο μπορεί να προκαλέσει άγχος ή απευαισθητοποίηση.
Πώς μπορούμε να συνεισφέρουμε σε μια ασφαλέστερη κοινωνία
Η βία δεν είναι απλώς ένα προσωπικό ζήτημα. Είναι κοινωνικό. Ενώ οι προσωπικές ενέργειες έχουν σημασία, οι συστημικές αλλαγές είναι εξίσου κρίσιμες. Δείτε πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε συλλογικά αυτό το ζήτημα:
- Συνήγορος για ισχυρότερες πολιτικές:
- Υποστηρίξτε τους νόμους που προστατεύουν τα θύματα βίας, ιδιαίτερα τις γυναίκες και τα παιδιά.
- Μην μένετε σιωπηλοί σε όποιο περιστατικό είστε μάρτυρες βίας
- Καταπολέμηση των κοινωνικών κανόνων που διαιωνίζουν τη βία:
- Προκαλέστε επιβλαβή στερεότυπα και αφηγήσεις που εξομαλύνουν την επιθετικότητα ή απορρίπτουν τις εμπειρίες των θυμάτων.
- Προωθήστε την ισότητα, τον σεβασμό και την ενσυναίσθηση σε κάθε αλληλεπίδραση.
- Επενδύστε στην Εκπαίδευση:
- Υποστηρίξτε προγράμματα που διδάσκουν συναισθηματική νοημοσύνη, ενσυναίσθηση και υγιείς σχέσεις στα σχολεία.
Ελπίδα και Δράση
Αν και η αύξηση της εγκληματικότητας είναι βαθιά ανησυχητική, δεν είναι μια αμετάβλητη πραγματικότητα. Καθένας από εμάς έχει τη δύναμη να συνεισφέρει σε έναν πιο ασφαλή, πιο συμπονετικό κόσμο.
- Ως άτομα , μπορούμε να λάβουμε μέτρα για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και να υποστηρίξουμε τους γύρω μας.
- Ως οικογένειες , μπορούμε να καλλιεργήσουμε την ανοιχτή επικοινωνία, την αγάπη και την ανθεκτικότητα.
- Ως κοινότητες , μπορούμε να απαιτήσουμε καλύτερα συστήματα και να δημιουργήσουμε ισχυρότερες συνδέσεις.
Η βία ευδοκιμεί στη σιωπή, την απάθεια και την απομόνωση. Αλλά μαζί, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια κουλτούρα συνειδητοποίησης, ενσυναίσθησης και δράσης – έναν κόσμο όπου η ασφάλεια δεν είναι προνόμιο, αλλά κοινό δικαίωμα για όλους.
Ας είναι αυτή η στιγμή που επιλέγουμε να σταθούμε ενωμένοι, να αφυπνιστούμε στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε και να ενεργήσουμε με θάρρος και συμπόνια. Οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας και το μέλλον μας εξαρτώνται από αυτό.
Θεοδώρα Κακαΐτσα
Ψυχολόγος & Εγκληματολόγος
